25 Μαρτίου του 1821. Ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ορκίζει τους επαναστάτες στη Μονή της Αγίας Λαύρας. Η παράδοση ορίζει αυτή την ημερομηνία ως την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης. Όμως η παράδοση απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η επανάσταση είχε ήδη ξεκινήσει στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες. Καθώς οι Έλληνες των Παραδουνάβιων ηγεμονιών ξεσηκώθηκαν πολύ νωρίτερα, από το προκαθορισμένο χρόνο, ο Υψηλάντης αναγκάζεται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του άρχισε την επανάσταση, πολύ νωρίτερα. Έχοντας συγκεντρώσει τον Ιερό λόχο μάχεται ηρωικά, αλλά απελπιστικά μόνος, κατά των Οθωμανών, μέχρι που συντρίβεται οριστικά στο Δραγατσάνι στις 7 Ιουνίου του 1821.
Ήδη από τις αρχές του Ιανουαρίου του 1821 ο Χουρσίτ με τον κύριο όγκο των στρατιωτικών δυνάμεων της Πελοποννήσου, είχε αποσπαστεί με εντολή του σουλτάνου, στην Ήπειρο με σκοπό την καταστολή της ανταρσίας του Αλή Πασά. Η ημερομηνία που επιλέχτηκε για την έναρξη της Επανάστασης, δεν ήταν τυχαία. Με την απόσπαση του Χουρσιτ Πάσα και του κύριου μέρους του τουρκικού στρατού της Πελοποννήσου στην Ήπειρο, οι εκεί τούρκικες δυνάμεις είχαν μειωθεί σημαντικά και απουσίαζε ο ανώτερος και ικανότερος στρατιωτικός διοικητής.
Εκείνο το μήνα στην Πελοπόννησο φτάνει ο Αναγνωσταράς, που οργανώνει την Αρκαδία και την Ηλία ξεσηκώνοντας τα παλικάρια και ο Παπαφλέσσας ο οποίος συναντάει τους οπλαρχηγούς και τους Προεστούς. Ο Παπαφλέσσας επέμενε ότι ο ξεσηκωμός δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Ορίστηκε, λοιπόν, ως ημερομηνία του ξεσηκωμού η 25 Μαρτίου, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που επικρατούσε στην Πελοπόννησο αλλά και το θρησκευτικό συμβολισμό της ημέρας. Στον αγώνα μπήκε και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, όπου αρχικά ήταν επιφυλακτικός. Μετά από ένα τέχνασμα του Παπαφλέσσα αποφάσισε να συμμετάσχει στην επανάσταση. Κρυφά καταφτάνει και ο Κολοκοτρώνης με στόχο να συμφιλιώσει τους μανιάτες και να τους ξεσηκώσει. Ταυτόχρονα οι οπλαρχηγοί της ηπείρου με κορυφαίο τον Ανδρούτσο ενισχύουν τον Αλή Πασά, με στόχο την απόσπαση του τούρκικου στρατού στην Ήπειρο για όσο το δυνατόν περισσότερο. Όμως εκείνη την εποχή έπεσε στην αντίληψη του Μεχμέτ – νέου πασά της Πελοποννήσου – ότι κάποια επαναστατική ενέργεια προετοιμάζεται. Έτσι συγκάλεσε τους προεστούς και τους διοικητικούς άρχοντες να συγκεντρωθούν με τη δικαιολογία της επίλυσης κάποιον προβλημάτων. Αν και πολύ σημαντικοί προύχοντες αρνήθηκαν να προσέλθουν. Μητροπολίτες όπως και πολλά μέλη μεγάλων οικογενειών παρουσιάστηκαν. Έτσι οι υποψίες της τουρκικής ηγεσίας κατευνάστηκαν.
Στις 17 του Μαρτίου Έλληνες αγωνιστές, υπό την αρχηγία του Σωτήρη Χαραλάμπη και των Πετμεζέων, ξεκίνησαν να πολιορκούν τους Πύργους των Καλαβρύτων που παραδίδονται στης 21 του μηνός. Στις 22 Μαρτίου οι επαναστάτες μπήκαν στην Πάτρα. Ο Παπαδιαμαντοπούλος και ο Ανδρέας Λόντος ύψωσαν την επαναστατική σημαία. Ο Παλαιών Πατρόν Γερμανός έφτιαξε ένα ξύλινο σταυρό που τον τοποθέτησε στην πλατεία του Αη Γιώργη. Στις 23 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας και ο Πετρόμπεης απελευθέρωσαν την Καλαμάτα. Ενώ την ίδια μέρα και ο Ανδρέας Λόντος κηρύσσει την επανάσταση στην Βότσιτσα, οι Τούρκοι που την κατοικούν την εγκαταλείπουν. Στις 24 η επανάσταση κηρύσσεται στην Ρούμελη. Στις 25 οι οπλαρχηγοί συγκεντρώνονται στο ναό της αγίας Λαύρας. Είδηση της επανάστασης έχει ήδη διαδοθεί σαν αστραπή στους υποδουλωμένους Έλληνες. Η καταιγίδα έχει ξεσπάσει και το όραμα του Ρήγα Φεραίου έχει αρχίσει να παίρνει μορφή.
Παναγιώτα (Νότα) Μωραΐτη Α’ Λυκείου